Przemysław Truściński.
Dwuplanszowy komiks Piekło autorstwa P. Truścińskiego, za który otrzymał Grand Prix na IV OKTK w Łodzi (1993 r.). Komiks w japońskiej wersji językowej, która była prezentowana na wystawie Trust in Japan w galerii Uplink w Tokio (2017 r.).
Przemysław Truściński „Trust” (ur. 1970) był najważniejszym rysownikiem wywodzącym się z grupy „Contur” i jedną z najważniejszych osobowości artystycznych w komiksie polskim lal 90.
W roku 1985 rozpoczął naukę w Liceum Plastycznym (specjalizacja: formy użytkowe) i zaangażował się w działalność grupy „UFO Zenek” (w jej skład wchodzili m.in. Tomasz Tomaszewski, Adam Radoń, Witold Domański, Piotr Kabulak, Tomasz Piorunowski, Piotr Zdrzynicki i Marek Skotarski), która w roku 1990 przekształciła się w „Contur”, grupę a później stowarzyszenie (przez kilka lat Truściński pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Adama Radonia). Po ukończeniu liceum przez jeden semestr studiował prawo na Uniwersytecie Łódzkim, po czym rozpoczął studia na Wydziale Grafiki i Malarstwa Łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Znalazł się w środowisku, które sprzyjało eksperymentom związanym z komiksem i łączeniem słowa z obrazem. Uczęszczał do pracowni profesora Mariana Kępińskiego (gdzie asystentem był Gabriel Kołat), rozpoczął dyplom u profesora Adrzeja Kabały. W pierwszym obiegu debiutował na początku lat 90. Szybko wypracował oryginalny styl oparty na szrafowaniu, który promieniował na innych młodych twórców. Imponował perfekcyjnym rysunkiem oraz odważnymi eksperymentami. Tworzył kolaże i asamblaże, wykorzystywał fotografie oraz tkaniny, metal i gwoździe. Jego domeną były komiksy krótkometrażowe. Współpracował z najważniejszymi polskimi scenarzystami, m.in. z Radosławem Kleczyńskim i Jackiem Waliszewskim, a później z Tomaszem Kołodziejczakiem i Maciejem Parowskim. W powszechnej opinii jest on jednym z artystów, którzy „odświeżyli” komiks polski.
Jerzy Szyłak pisze: „Nowoczesność (...) Truścińskiego polegała na tym, że traktował on plansze komiksu jak grafiki: nie ukrywał się za światem przedstawionym, ale eksponował własny styl, technikę i wyobraźnię. Gdy tradycyjnie przyjęło się, iż styl rysunków należy dopasować do opowieści, którą się snuje, Truściński manifestacyjnie dopasowywał opowieść do stylu, czy nawet nie do stylu, ale do tego czegoś, co mu "się" narysowało”.
O Truścińskim, Trust-Album, Timof i cisi wspólnicy 2013
Film towarzyszący wystawie P. Truścińskiego pt. Trust, BWA Jelenia Góra, 2013.
Polecam też rozmowę z P. Truścińskim, którą przeprowadziłem w październiku na potrzeby projektu BWA w sieci:
Komentarze
Prześlij komentarz